Vandaag is het 1 mei. Dag van de arbeid. Nu denk je misschien: “Niks bijzonders toch? Werken doe ik toch iedere (werk)dag?”. Maar het feit dat jij iedere dag (onbezorgd) kunt werken, heeft alles te maken met de geschiedenis van de Dag van de Arbeid…
Een 8-urige werkdag
In 1844 zocht de Amerikaanse vakbond naar de perfecte dagindeling en pleitte (én protesteerde) voor een werkdag van maximaal 8 uur. Op die manier hield je als werkende namelijk 8 uur over voor huishouden, opvoeding en vrije tijd én 8 uur voor rust. Dat was nog eens wat anders dan die slopende diensten van een dikke 10 of 12 uur die men gewend was!
Bloed, zweet en tranen heeft het gekost. Maar dat is niet het enige. Aan de huidige viering van de Dag van de Arbeid op 1 mei gingen een heftige internationale strijd en heel wat protesten vooraf die de nodige levens geëist hebben. Ook dát is de continu veranderende wereld van werk.
Recht op een menswaardig bestaan
De Internationale Dag van de Arbeid verwijst naar de eerste grote demonstraties voor betere arbeidsomstandigheden. Die werden op 1 mei 1890 in meerdere landen georganiseerd. Het protest had succes. In dat jaar en de jaren daarna werd in steeds meer landen de acht-urige werkweek ingevoerd. Al in 1891 werd 1 mei officieel een internationale feestdag. Een dag waarop het gevoel van internationale verbondenheid en solidariteit wordt benadrukt. Het recht van werknemers op een menswaardig bestaan. Geen slavenarbeid, geen uitbuiting van arbeidsmigranten, eerlijke banen voor mensen met een beperking, goede secundaire arbeidsvoorwaarden, veilige werkomstandigheden en nog veel meer belangrijke factoren in werkomstandigheden.
1 mei: best wel een dag dus om er eens bij stil te staan en je te realiseren: die achturige werkdag hebben we niet zó maar gekregen.